Polska, Rzeczpospolita Polska (RP) – państwo unitarne w Europie Środkowej, położone między Morzem Bałtyckim na północy a Sudetami i Karpatami na południu, w przeważającej części w dorzeczu Wisły i Odry. Od północy Polska graniczy z Rosją (z jej obwodem kaliningradzkim) i Litwą, od wschodu z Białorusią i Ukrainą, od południa ze Słowacją i Czechami, od zachodu z Niemcami. Większość północnej granicy Polski wyznacza wybrzeże Morza Bałtyckiego. Polska Wyłączna Strefa Ekonomiczna na Bałtyku graniczy ze strefami Danii i Szwecji. Powierzchnia administracyjna Polski wynosi 312 679 km2[b][1], co daje jej 69. miejsce na świecie[e][6] i 9. w Europie. Zamieszkana przez prawie 38,5 miliona ludzi (2017), zajmuje pod względem liczby ludności 36. miejsce na świecie[7], a 6. w Unii Europejskiej. Polska podzielona jest na 16 województw. Jej największym miastem i jednocześnie stolicą jest Warszawa. Inne metropolie to Kraków, Łódź, Wrocław, Poznań, Gdańsk, Szczecin. Największą polską aglomeracją policentryczną jest konurbacja górnośląska. Pierwszą historycznie potwierdzoną datą opisującą dzieje Polski jest rok 966, gdy książę Mieszko I, władca obszarów mieszczących się współcześnie w większości w granicach Polski, przyjął chrzest. W 1025 roku powstało Królestwo Polskie, którego pierwszym królem był syn Mieszka I, Bolesław Chrobry. W 1569 roku Polska zawarła porozumienie z Wielkim Księstwem Litewskim, podpisując tak zwaną unię lubelską. W wyniku podpisanej unii powstała Rzeczpospolita Obojga Narodów, jedno z największych i najludniejszych państw na mapie szesnasto- i siedemnastowiecznej Europy[8][9], które po rozejmie w Dywilinie, w latach 1618–1621 miało powierzchnię około 1 mln km2. Rzeczpospolita przestała istnieć w wyniku rozbiorów w latach 1772–1795, kiedy jej terytorium podzielone zostało między Prusy, Rosję i Austrię. Po 123 latach, pod koniec I wojny światowej, w 1918 roku, Polska odzyskała niepodległość. We wrześniu 1939 roku, atakiem Niemiec, Słowacji oraz Związku Radzieckiego na Polskę, rozpoczęła się II wojna światowa. W jej wyniku życie straciło ponad sześć milionów Polaków[10][11]. Postanowieniami konferencji poczdamskiej, po wojnie granice Polski przesunięto na zachód. Dzięki poparciu Związku Radzieckiego komuniści utworzyli samozwańczy rząd marionetkowy, który po sfałszowanym referendum z 1946 roku objął kontrolę nad Polską, czyniąc ją państwem satelickim[12] Związku Radzieckiego (pod nazwą Polska Rzeczpospolita Ludowa – PRL). W wyniku rewolucji w 1989 roku upadł rząd komunistyczny, a Polska przyjęła nową konstytucję, stając się krajem demokratycznym. Pomimo olbrzymich strat w ludziach oraz znacznego zniszczenia kraju w wyniku II wojny światowej, w Polsce udało się zachować wiele bogactwa kulturowego. Znajduje się tu 15 miejsc wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO, 54 pomniki historii oraz duża liczba zarejestrowanych, chronionych prawnie zabytków. Od początku transformacji ustrojowej w gospodarkę wolnorynkową, która rozpoczęła się na początku lat 90. XX wieku, Polska utrzymuje bardzo wysoki wskaźnik rozwoju społecznego (HDI). W kraju stopniowo zwiększa się wolność ekonomiczna[13]. Polska jest demokratycznym państwem z rozwiniętą, wysokodochodową gospodarką, wysokim wskaźnikiem jakości życia oraz bardzo wysoką stopą życiową[14][15]. Ponadto rocznie Polskę odwiedza około 17,5 miliona turystów (2016), co czyni ją jednym z najczęściej odwiedzanych krajów świata[16]. Polska jest ósmą co do wielkości gospodarką w Unii Europejskiej i jedną z najszybciej rozwijających się gospodarek europejskich[17]. Według wskaźnika Global Peace Index z 2017 roku Polska zajmuje 33. miejsce na świecie (22. w Europie) pod względem poziomu bezpieczeństwa[18].